Samoizolacja osób starszych podczas pandemii COVID-19 ma już negatywny wpływ na poziom aktywności fizycznej i jest prawdopodobne, że będzie to miało znaczące konsekwencje dla ich zdrowia fizycznego i psychicznego. W porównaniu z aktywnymi rówieśnikami, mniej aktywni seniorzy częściej doświadczają złamań, nawracających upadków oraz ograniczeń funkcjonalnych, co może skutkować nawet śmiercią. Ich jakość życia jest obniżona, a funkcje poznawcze ulegają zaburzeniu. Osoby starsze, które nie wykonują żadnych ćwiczeń fizycznych, trudniej przechodzą proces starzenia się. Seniorzy są bardzo zróżnicowaną grupą. Wielu z nich ma dobre samopoczucie dzięki zażywaniu ruchu na świeżym powietrzu. Kiedy podejmą decyzję o samoizolacji, trudniej im będzie prowadzić aktywny tryb życia. Częściowe lub całkowite przerwanie zwyczajowej aktywności fizycznej może prowadzić do pogorszenia wielu metabolicznych i funkcjonalnych wyników u osób starszych. Na przykład, wykazano, że 3 miesiące przerwy w treningu powodują pogorszenie sprawności funkcjonalnej, zdrowia psychicznego, jakości życia, wydolności sercowo-oddechowej, profilu lipidowego, glikemicznego i hemodynamicznego u aktywnych fizycznie starszych osób. Dlatego seniorzy, którzy byli regularnie aktywni przed pandemią, powinni dążyć do utrzymania lub zwiększenia poziomu aktywności fizycznej, aby w miarę możliwości osiągnąć zalecany poziom, przestrzegając przy tym lokalnych i krajowych przepisów.

Zakłócenie zwykłych rutynowych czynności, ograniczenie ruchu i oddzielenie od pracy oraz rodziny i przyjaciół oznacza, że przyzwyczajenia i nawyki ustalone w celu utrzymania poziomu aktywności uległy nagłej zmianie. Wykazano, że ograniczony kontakt społeczny i fizyczny z innymi powoduje znudzenie, frustrację i poczucie izolacji. Ponadto istnieje obawa, że przedłużony pobyt w domu może spowodować nasilenie zachowań takich jak spędzanie nadmiernej ilości czasu w pozycji siedzącej lub leżącej (oglądanie telewizji, czytanie, korzystanie z urządzeń mobilnych), co prowadzi do zwiększonego ryzyka i potencjalnego pogorszenia przewlekłych schorzeń oraz utraty kondycji. Dowody wskazują, że proces utraty kondycji (utrata siły mięśniowej i spadek zdolności do wykonywania czynności życia codziennego) może rozpocząć się już po kilku dniach od utraty aktywności. Stwierdzono, że wzrost liczby zachowań sedenteryjnych w czasie pandemii wiąże się z pogorszeniem stanu zdrowia fizycznego i psychicznego. Stres i niepokój, których doświadczają seniorzy w czasie pandemii, mogą również wpływać na osłabienie ich odporności. W związku z tym, niezwykle ważne jest, aby osoby starsze dążyły do utrzymania zalecanego poziomu aktywności fizycznej. Regularne ćwiczenia pomogą we wzmocnieniu funkcji immunologicznych organizmu, a także złagodzą szkodliwy wpływ izolacji społecznej i braku ruchu na układ odpornościowy.

Pandemia nadwyrężyła możliwości systemów opieki zdrowotnej na całym świecie, a przy bezpośrednim skupieniu się na leczeniu dużej liczby krytycznie chorych pacjentów, istnieje obawa o dobrostan osób z wcześniej wykrytymi chorobami współistniejącymi. Zakłócenia w dostępie do opieki i interwencji profilaktycznych dla osób o podwyższonym ryzyku mogą mieć znaczące konsekwencje. W konsekwencji pandemia COVID-19 może zaostrzyć istniejące wcześniej schorzenia, takie jak choroby sercowo-naczyniowe, nowotwory i cukrzyca. Utrzymanie poziomu aktywności fizycznej jest szczególnie ważne dla starszych dorosłych z przewlekłymi schorzeniami. Podwyższony poziom sprawności sercowo-oddechowej oraz regularne ćwiczenia o umiarkowanej lub energicznej intensywności mogą przyczynić się do zmniejszenia przewlekłego, nisko zaawansowanego stanu zapalnego. Sprzyjają poprawie markerów immunologicznych w niektórych stanach chorobowych, w tym w nowotworach, chorobach sercowo-naczyniowych, cukrzycy i otyłości.

W czasie pandemii wiele osób starszych coraz więcej czasu spędza w domu. Pozytywnym zjawiskiem jest dostępność wielu programów i materiałów w Internecie. Zajęcia prowadzone przez instruktorów online przy pomocy platform do ćwiczeń, mogą pomóc seniorom w zażywaniu regularnego ruchu. Wsparcie społeczne, nawet na odległość, może przyczynić się do podjęcia i utrzymania aktywności fizycznej. Ponadto pracownicy służby zdrowia mogą wykorzystać istniejące platformy telemedyczne, aby zapewnić starszym osobom odpowiednią ilość ćwiczeń, a także oceniać ich stan fizyczny podczas izolacji.