Niestety często przed rozpoczęciem regularnych ćwiczeń powstrzymują seniorów przyjęte mity na temat aktywności fizycznej osób starszych:
Mit 1: „Nie ma sensu ćwiczyć. I tak się zestarzeję”.
Fakt: Regularna aktywność fizyczna pomaga wyglądać i czuć się młodziej oraz dłużej zachować niezależność. Obniża również ryzyko wystąpienia wielu schorzeń, w tym choroby Alzheimera i demencji, chorób serca, cukrzycy, niektórych nowotworów, nadciśnienia i otyłości. Korzyści dla nastroju wynikające z ćwiczeń mogą być tak samo dobre w wieku 70 czy 80 lat, jak w wieku 20 czy 30 lat.
Mit 2: „Ćwiczenia fizyczne narażają mnie na ryzyko upadku”.
Fakt: Regularne ćwiczenia, poprzez budowanie siły i wytrzymałości, zapobiegają utracie masy kostnej i poprawiają równowagę, faktycznie zmniejszając ryzyko upadku.
Mit 3: „To zbyt frustrujące; nigdy nie będę takim sportowcem, jakim byłem kiedyś”.
Fakt: Zmiany w hormonach, metabolizmie, gęstości kości i masie mięśniowej oznaczają, że poziom siły i wydajności nieuchronnie spada wraz z wiekiem. Nie oznacza to jednak, że w starszym wieku nie można już czerpać satysfakcji z aktywności fizycznej ani poprawiać swojego zdrowia. Kluczem jest wyznaczenie sobie celów odpowiednich dla swojego wieku. Warto pamiętać, że siedzący tryb życia ma o wiele większy wpływ na sprawność fizyczną niż biologiczne starzenie się.
Mit 4: „Jestem za stary, żeby zacząć ćwiczyć”.
Fakt: Nigdy nie jesteś za stary, by zacząć się ruszać i poprawić swoje zdrowie! W rzeczywistości dorośli, którzy podejmują aktywność fizyczną w późniejszym okresie życia, często wykazują większą poprawę stanu fizycznego i psychicznego niż ich młodsi koledzy. Jeśli senior nigdy wcześniej nie ćwiczył lub minęło już trochę czasu, nie będzie obciążony tymi samymi urazami sportowymi, których doświadcza wiele osób regularnie ćwiczących w późniejszym wieku. Należy zacząć od łagodnych ćwiczeń stopniowo zwiększając poziom trudności i intensywności.
Mit 5: „Nie mogę ćwiczyć, bo jestem niepełnosprawny”. Fakt: Jeśli osoba jest przykuta do krzesła, to oczywiście stoi przed szczególnymi wyzwaniami. Jednakże, można podnosić lekkie ciężary, rozciągać się, uprawiać aerobik na krześle, jogę na krześle i tai chi na krześle, aby zwiększyć zakres ruchu, poprawić napięcie i elastyczność mięśni oraz polepszyć funkcjonowanie układu krążenia. Wiele basenów oferuje dostęp dla osób na wózkach inwalidzkich i można również znaleźć programy ćwiczeń adaptacyjnych dla sportów na wózkach inwalidzkich, takich jak koszykówka.
Mit 6: „Jestem zbyt słaby lub mam zbyt wiele bólów i dolegliwości”.
Fakt: Ruch może pomóc w radzeniu sobie z bólem, poprawić siłę i pewność siebie. Wiele starszych osób odkrywa, że regularna aktywność nie tylko pomaga powstrzymać spadek siły i witalności, który pojawia się wraz z wiekiem, ale wręcz go poprawia. Najważniejsze jest, aby zacząć delikatnie.
Co zrobić, jeśli osoba starsza nie lubi ćwiczyć?
Jeśli osoba starsza boi się ćwiczyć, warto jej przypomnieć, że nie jest sama, a żeby pozytywnie wpłynąć na swoje zdrowie, nie musi ćwiczyć tak długo, aż się spoci i będzie ją bolał każdy mięsień. Warto zastanowić się, jakie czynności sprawiają jej przyjemność i jak może je włączyć do regularnych ćwiczeń, na przykład:
- Słuchać muzyki lub audiobooka podczas podnoszenia ciężarów.
- Podziwiać wystawy podczas spaceru po centrum handlowym.
- Rywalizować podczas gry w tenisa.
- Robić zdjęcia podczas wędrówek na łonie natury.
- Poznawać nowych ludzi na zajęciach jogi lub w centrum fitness.
- Oglądać ulubiony film lub program telewizyjny podczas spaceru na bieżni.
- Zamiast rozmawiać z przyjacielem przy kawie, porozmawiać z nim podczas spaceru, rozciągania lub treningu siłowego.
- Przejść się po polu golfowym zamiast korzystać z wózka.
- Spacerować lub bawić się z psem w aportowanie. Jeśli osoba nie ma psa, może zaproponować, że weźmie psa sąsiada na spacer lub zostanie wolontariuszem w schronisku dla zwierząt lub grupie ratowniczej.
- Bieganie, spacery lub jazda na rowerze, pomogą seniorowi w odstresowaniu się i poprawią jego samopoczucie.